Johan en ik waren door Oostenrijkse vrienden, Dirk en Sonja, uitgenodigd op hun huwelijksfeest.

We kenden elkaar drie maand en het feest was onuitgesproken het vooruitgeschoven momentum waarop onze relatie op een hoger niveau zou verder gaan. We hadden elkaar al drie weken niet meer gezien en vandaag hadden we ons beide verheugd op en stoeipartij voor en na het feest.

De moderne technologie had echter ongeweten gefaald op het moment dat we een kamer boekten. Daardoor waren we gedwongen te improviseren met omkleden, en hadden alle ongemakken moeten verdragen die je ervaart als je na een lange reis op een trouwfeest terecht komt.

Het –voorspel- was er ook bij ingeschoten en als ultieme marteling hadden we ongewild een vrijend koppeltje, met zijn gewezen vriendin Lorena in de hoofdrol, gadegeslagen. Om maar aan te geven dat de nood…

Maar.

De kamer was het wachten waard geweest. De hotelstaf had absoluut en schuldbewust extra moeite gedaan. In een gigantische open haard brandde een vuur, en op de schoorsteenmantel, bijna zo hoog als ik, stonden een stuk of tien aangestoken kaarsen in ijzeren kandelaars.

Een kleine sofa met enigszins versleten brokaat stond op een schapenvacht voor het vuur. Op een zijtafel stond een bord met zandgebak met een fles Ettal Schaps ernaast om ons eraan te herinneren dat we in Oostenrijk waren. Het bed, een hemelbed met donkergouden gordijnen, was niet minder fantastisch en de witlinnen lakens overdekten een stapel witte kussens.

“Wauw!” Johan was onder de indruk. “Als dit voor ons is, zou ik de bruidssuite weleens willen zien. En jij ook, is het niet, mijn kleine voyeur?” zei hij, waarna hij me optilde en naar het bed droeg. Ik had inderdaad met één vingertje een voorschot op de pret genomen terwijl we Lorena en onbekende partner in de rozentuin hadden bezig gezien. “Jij zou de bruid en bruidegom op hun huwelijksnacht wel willen bespieden.” Onder het praten pelde hij me uit mijn kleren, en ik plukte aan de zijn, terwijl beelden van Lorena nog door mijn hoofd tolden. “Je zou je in de kleerkast kunnen verstoppen,” vervolgde hij, mijn zijden slipje langs mijn benen naar beneden trekkend. “Wat zou je door een kier van de deur zien? Je vriend Dirk die zijn vrouw op dezelfde manier van haar kleren ontdoet.”

Hij ging, ondertussen ook naakt, boven op me liggen. Zijn gewicht drukte me in de zachte dons, zodat ik gevangen zat tussen de koele overtrek tegen mijn borsten en buik, en de hitte van zijn huid tegen mijn rug. Zijn handen vonden de mijne en hij strekte ze uit langs mijn hoofd tot ze de rand van het bed vonden. Zijn adem was heet in mijn oor.

“Dirk,” fluisterde hij nauwelijks verstaanbaar, “eindelijk alleen met zijn vrouw, weet niet dat jij er bent en hen gadeslaat." Eindelijk is ze van mij, denkt hij. Ze is mijn vrouw en ik ga haar neuken. Hij drukt haar neer, wacht een ogenblik...” Johan’s ademhaling ging net als de mijne door de opwinding steeds sneller. Hij duwde zijn knieën tussen de mijn, dwong mijn benen uiteen. “...wacht een ogenblik tot hij haar gaat neuken.”


Terwijl hij het zei stootte Johan in me. Een harde stoot tot diep in mijn binnenste. Ik slaakte een diepe zucht, gesmoord door het beddengoed tegen mijn gezicht. Johan hield de rand van het bed vast, pompte in me alsof hij me met zijn pik op het bed wilde vastpinnen. “Vooruit, sluit je ogen, verbeeld je dat je ze ziet. Zie je ze alle twee? Zie je dat hij haar neukt?”

Ik zag ze. Ondanks mezelf, ondanks het feit dat Dirk een oude studievriend was, ondanks mijn loyaliteit aan Sonja, was mijn brein vol met beelden van Dirk en Sonja.



Ik voelde Johan, opgefokt van verlangen in me pompen, terwijl zijn hand mijn klit masseerde, maar ik zag Dirk, zijn haar tegen zijn bezwete schedel geplakt, zijn stakerige, gespierde lijf over Sonja gebogen. Ik zag haar wijdbeens op het bed liggen waarbij Dirk haar armen gespreid hield en naar haar ronde borsten keek die meedeinden op het ritme van zijn stoten. Ik zag zijn pik in haar verdwijnen, er glinsterend van haar sappen uit komen om vervolgens weer naar binnen te stoten.

“Zie je ze?” Johan schreeuwde nu tegen me. “Zie je ze!” “Ja, ja!” riep ik zo hard mogelijk, en ik zag zelfs het moment van Sonja 's orgasme waarbij ze haar ogen sloot terwijl Dirk in haar pompte.

Toen hij voelde dat ik smolt, trok Johan zich uit me terug en draaide me om, knielde over me heen op het bed en keek neer op mijn gezicht. “Jezus!” Zei hij zacht, “is er een grens waar je niet overheen gaat?” Ik keek naar hem op. “Niet echt,” antwoordde ik.

We bleven zo een ogenblik liggen, kijkend naar elkaar, ons afvragend wat de andere het volgende moment zou gaan doen. Toen stortte hij zich weer boven op me, trok mijn heupen naar zich toe waarna hij weer in me kwam, zijn mond zoekend naar de mijne.

We lagen bijna te worstelen, rolden over elkaar heen. Ik probeerde hem dieper in me te krijgen. We probeerden in elkaars lichaam te dringen. Johan trok mijn benen zó ver uiteen dat ik dacht doormidden te breken. Ik dreef mijn nagels in zijn billen, trok hem in me terwijl hij me neukte, onze gezichten nat van elkaars speeksel, over elkaar heen glijdend.

Onze zoenen werden bijna beten, maar de pijn leek de opwinding alleen maar te verhogen. Ik rolde Johan op zijn rug en kwam schrijlings op hem te zitten, neukte hem voor de verandering en hij sloeg hard op mijn billen. De pijn ervan maakte dat mijn poesje van schrik samentrok, en toen kwam er een nieuw soort opwinding bij.



We hielden geen enkele positie langer dan een paar seconden vast, in wat voor hoek Johan ook lag, hij bleef me neuken en samen voerden we het tempo op.

Nu waren er geen beelden van anderen meer, alleen wij samen op dat bed. Johan’s haar sloeg over mijn gezicht terwijl hij me op mijn rug trok, de greep van zijn vingers om mijn dijen toen hij mijn benen spreidde, de zurige geur van zijn zweet. Ik lag achterover tegen de stapel kussens, Johan hield zich vast aan een bedstijl terwijl hij in me pompte, en ten slotte kwamen we klaar.

Drijfnat van het zweet, trillend van uitputting, bleven we stil liggen. Johan rolde van me af, trok een verdwaald kussen onder zijn hoofd en sloeg me weer gade. Er was geen ander woord voor deze serieuze, aandachtige blik waarmee hij me al eens eerder had bekeken.

“Zie je,” zei hij, alsof dit alles verklaarde, “dit is de reden waarom ik moest komen.” Ik wilde een grapje maken, hem uitlachen, dat hij zo wanhopig was dat hij achthonderd kilometer had gereden om een goede wip te krijgen, maar voor één keer hield ik mijn mond. Ik wist dat dit niet was wat hij bedoelde. Dus in plaats daarvan keek ik hem recht aan. “Wat bedoel je?” vroeg ik, en hoopte dat hij niet met die onzin van, “liefde op het eerste gezicht” zou aankomen. “Vanaf het eerste moment dat ik je zag, had ik dit gevoel over je.” Hij sprak kalm, alsof hij het over onze eventuele gemeenschappelijke interesse voor voetballen had. “Ik voelde geen angst in je, geen enkele terughoudendheid. Ik had het gevoel dat je ja zou zeggen op alles wat het leven je te bieden had. Maar ik wist het niet zeker.”

Zijn honingkleurige ogen keken me aan, maar hij bleef bewegingloos naast me liggen. “Het had aan de alcohol kunnen liggen,” vervolgde hij. “Het had een ogenblik van gekte kunnen zijn voor je ervandoor ging om met een makelaar te trouwen.”

Daar zo liggend, op dat witte bed in de door kaarsen verlichte kamer, luisterend naar Johan, voelde ik me ineens opgelucht. Ik voelde me als een reiziger in een vreemd land, die in een stad komt waar volgens zeggen nog verre verwanten wonen, en dan plotseling iemand zijn naam hoort roepen. Ik had het gevoel dat iemand me had herkend.

“Het is geen romantische fantasie, of zomaar een erotische fixatie. Ik moest erachter komen. Van alle vrouwen die ik ooit heb ontmoet, was jij werkelijke de enige die niet bang voor het leven was.” Ik legde een hand op mijn gezicht om het zweet weg te vegen en ontdekte tot mijn verbazing dat mijn wangen nat van tranen waren. Johan stak een vinger uit en veegde ze weg, en daarna trok hij me in zijn armen. “Het is goed,” fluisterde hij,”het is goed." “Het is ons geheim. Ik zal het niemand vertellen. Het betekent niet dat je me iets verplicht bent. Ik moest het alleen weten.”