Is het een waar gebeurd verhaal. Lees het eerst maar oordeel dan. Daar stond hij in zijn trainingspak op de burg bij het centraalstation. Alle omleidingen bouwactiviteiten maakte het een manneke in een chaotische drukte. Je kon hem moeilijk schatten. Je kon zijn afkomst ook niet goed vaststellen. Achttien maar ouder zeker niet. Slank. Kort krullende haren. Licht getint. 184 lang slank 67 kg. Kenmerken een tatoeage. Hij was vaker opgedoken. Vaker aangehouden geweest. In een groep zakkenrollers. Nu stond hij bij het centraalstation. Uiteraard zullen ze hem in de gaten hebben gehouden. Carlo jou beurt. Ik had hem eerst op een afstand geschaduwd. Hij liep mee met bepaalde toeristen. De korte zin in gebrekkig Engels mag ik mee slapen. Hij keek verwilderd om hem heen. Zijn ogen zochten naar mannen die hem zouden meenemen. Maar het was te koud. Treinreizigers die het druk hadden. Ik lette voornamelijk op wie hem in de gaten hield. In mijn oortje tetterde de collega's lopen laten niet aanspreken. Ze wisten niet wie of wat, maar dat de jongen zou worden opgepikt was zeker. Ik liep vanaf het centraal naar de stoplichten waar hij post had gevat. Legde mijn arm om zijn schouder. Binnen een paar tellen was hij weg. Ik leidde hem naar mijn auto. Naar het safe house. Er waren verschillende onderkomens. Yes was mijn korte antwoord toen hij vroeg mee te mogen. Mijn arm om zijn schouder zodat hij van het ene op het andere moment bijna onzichtbaar was verdwenen. Collega's hadden hem al eens gespot. Zijn BlackBerry pin zijn vraag op het internet search daddy. Als hij achttien was, was ik de jongste vader. Op mijn tiende vader is echt wel heel jong. Maar het ging om hem uit het verkeer te trekken. Niet zozeer hem maar alles wat er achter zat. Niet alleen politioneel technisch nee ook vanuit het oogpunt van volksgezondheid. Deze knapen zijn werkelijk hiv bommetjes. De mensen die er achter zitten is het om één ding te doen de knaken. Behaaglijk zat hij in mijn warme volkswagen. Nu mocht ik geen vergissingen meer maken. het spel was begonnen. Ik was de normale gozer die op hem geilde. Ik trachtte in het Engels een gesprek met hem aan te gaan. Toen Frans. Toen in het Duits en ja toen sloeg hij moeiteloos aan. Hongarije daar kwam hij vandaan. Zigeuner ja knikte hij. Ja hij was achttien. Heb je papieren. Neen. Behoor je bij de muziekanten. Ook niet. Alleen. Hij keek mij schichtig aan. Steeds zijn wilde oogjes. Inschatten met wie hij het van doen had. No politie. nee hoe kom je daarbij lachte ik. Ben een paar dagen vrij. Heb wel zin hoeveel vraag je. Als ik bij je kan blijven slapen en logeren vijftig euro per dag. Oké glimlachte ik. Blijkbaar stelde ik hem heel snel en gemakkelijk gerust. Wat ik voor werk deed. Portier. Portier in een discotheek op de Wallen. Hij knikte net als hij het eigenlijk wel wist. Hij kneep in mijn biceps krachtig lachte hij. Ben je getrouwd. Geweest. Nu wisselde ik snel in het Duits wat informatie. Zolang ik controle over hem zou hebben was hij op zichzelf aangewezen. In zijn trainingspak het enige wat hij eigenlijk aan had zat een mobiel. Die mobiel werd geëlimineerd. Hij zou nu gecontroleerd contact moeten opnemen met zijn organisatie. Dat moment kon gewoon worden georganiseerd. Vanaf dit moment bleef hij onder mijn controle. Bleef ik in mijn rol. Zijn DNA vingerafdrukken kenmerken alles werd vanaf dat moment nagetrokken. Al die zaken konden gemakkelijk worden verkregen. Carlo leefde weer op. Paulo was nu mijn tegenspeler maar de burg naar wat achter Paulo zat.




Uit het vooronderzoek wist ik al veel over hem en zijn maten. Via de rondweg reed ik naar Haarlem. Parkeerde de auto in de garage. Paulo floot tussen zijn tanden. In het penthouse schitterden zijn oogjes. Carlo je hoeft niks te betalen. Het zeer duur en zeer comfortabel ingerichte penhouse zou als hun plannetje zou lukken op een moment geheel leeg worden geroofd. Ze zouden je in een chantabele positie trachten te manoeuvreren. Vaak werd een oudere collega ingezet. Maar nu hapte Paulo had geen enkel argwaan. Ht kamertje waar zogenaamd soms mijn zoontje logeerde. Mijn verhaal. Hij verbleef inderdaad in Duitsland. Vertoefde vaak in Berlijn. Mag ik eerst in bad. Ja natuurlijk. Hij keek rond in de badkamer. Lette overal op. Zonder enkele schroom trok hij zijn kleren uit. Ja hij had niks. Kopen wij wel iets voor je. Hij was zogenaamd blij als een kind. Dat waren momenten dat hij zou weg kunnen. Hij schiep die momenten zelf. Nadat het bad was volgelopen ging hij er prinsheerlijk in zitten. Kom je erbij Carlo. Ja, ja goed zo. Snel nam ik DNA waar ik zijn onderbroekje voor gebruikte. De twee kokertjes waren binnen enkele seconden getransporteerd. De code van zijn mobiel met mijn controle dat hij daarmee niks meer kon uitgevoerd. Hij was helemaal niet verwonderd toen ik naakt bij hem in bad kwam zitten. Ik denk dat deze jongen met zoveel kerels het bed had moeten delen dat hij alleen maar dacht verdomme grote lul dus dat zal weer zuchten worden als hij mij zal neuken.

Moeiteloos begon Paulo met mij te vrijen. Was geraffineerd. Orale seks je kon het niet beter treffen. Ik speelde met hem in bad. Hij maakte je helemaal afhankelijk. Lief aangenaam gezelschap. Gemaakt maar dat mocht je niet merken. Zo opgevoed getraind om in elke denkbare situatie in zijn rol te blijven. Hij bleef je aandacht vragen. Zocht uit waarmee hij jou een plezier kon doen. Moeiteloos bleef hij mij oraal bevredigen. Likte mijn ballen speelde geraffineerd met mijn tepels. Zijn rappe tongetje alsof wij jaren een relatie hadden. Na het bad het bed. Masseren ontspannen likkend waar hij moeiteloos alles wilde doen om het jou naar de zin te maken. Zijn lichaam geschoren. Zijn penis kontje uiterlijk een hele knappe jongen als je gek bent op jonge jongens. Ik moest er niks van hebben. Maar deze knaap was zo geraffineerd zo boeiend of beleerd dat hij zelfs een halfdooie tot leven kon brengen. Een ijskonijn werd nog heet van hem. Hij lag bovenop toen ik mijn penis in zijn anus holletje stootte. Hij keek mij aan. Bewoog zo opwindend. Wist hoe hetero's hem wilde pakken. Als een meisje bereed hij mij. bewoog had eerst tegengesputterd dat ik een condoom wilde gebruiken. Hoefde niet. Ik lachte grinnikte daarna legde hij zichzelf gedwee erbij neer. Weer een chantage moment weg. Je zou steevast anders horen dat hij hiv van je had gekregen. Er was een moment waarop hij argwanend was. Wijzend op de hoek van de slaapkamer. Daar zat een bewakingscamera. Zo verborgen dat eigenlijk niemand het zou mogen opvallen. Alarm lachte ik. Webcam mmm ook. Als jij erg geil bent ik dat later weer wil zien wel.




Of als ik een meisje heb en een jongen kan ik toekijken. Dat kende hij. Portier Wallen dergelijke zaken ja knikte hij. Daarna gaf hij zichzelf helemaal aan mij. Zolang het maar geen politie was. Dus zat hij qua leeftijd in de gevarenzone. Je hebt hier geen bereik piemelen met zijn mobiel. Ontspannen lag hij uit te rusten naast mij. Soms niet lachte ik. Douchte. Opeens ik heb bereik Carlo. Heb je bel tegoed. ja ja riep Paulo, waarop hij contact zocht. Nu was het spel begonnen. Alles draaide nu volop. Het lokaas werd als lokvogel gebruikt. Nu leek zijn trainingsjack broek schoenen sokken zo onschuldig. Maar in de veter van het jasje zaten twee ampullen. In de schoudervoering viagra pillen. Inname van de ampul betekende uren in een diepe slaap. De viagra hielpen hem een stijve penis te houden als dat gewenst was. Zijn mobiel was ook een camera. Er werden foto's gemaakt van het interieur bankrekeningen sierraden. Zo werden slachtoffers leeggeplunderd. Vaak deden ze uit schaamte geen aangifte. Omdat ze er achter kwamen dat Paulo dertien veertien was. Op een moment zouden zijn papieren in de brievenbus vallen waarover hij zogenaamd had gebeld. Geraffineerd spel. Je moest overal op letten. Als hij spontaan een drankje inschonk kreeg je een heftig slaapmiddel. Als je niet interessant voor de organisatie was dan was hij nadat je ontwaakte weg. In mijn geval zou hij blijven voor het interieur en de dure schilderijen. Voor het zilver dure beelden. Maar ook voor de inhoud van de kluis sierraden. Ik liet hem dat zogenaamd argeloos zien. Gooide min of meer mijn waardevolle Rolex horloge erin. Rolex met briljant. Spelend met zijn mobiel had hij allang een foto gemaakt. Speelde zo en als ik even naar de keuken badkamer slaapkamer liep werkte hij keihard. Zo filterden wij alles op de tapkamer. Hoeveel slachtoffers hij al had gemaakt wisten wij niet. Veel als je zijn professionaliteit zag. Ik nam hem die avond en deel van de nacht mee naar clubs waar hij normaliter niet kwam. Diner in verborgen restaurants. Ik liet hem zien hoeveel geld ik dan wel bezat. Kijkende over de Noordzee. Romantisch duur tafelen. Onderweg organiseerde ik bellende kleding voor hem. Loes zogenaamd een vriendin gaf de tas af. Eigenlijk teleurgesteld omdat kledingkopen hem in contact kon brengen met de mensen achter hem. Waar wij wilden de zaak observeren, vertragen. De eerste dagen mocht hij geen contact kunnen opnemen. Ik wilde zijn kleren weggooien. Nee nee schreeuwde hij. Natuurlijk niet omdat daarin zijn ondersteuning zat. Hij was slim. Heb ik van mijn Oma gekregen wil het voor geen goud kwijt. Ik lachte. Maar hij was slim maar wij slimmer. Nadat ik uitvoerig met hem had gedineerd gedronken reden wij met een taxi naar huis terug. Zijn trainingsjack broek sokken schoenen bleven achter in mijn auto. Halverwege viel Paulo als een blok inslaap. Zijn bloed werd gecontroleerd. Medisch onderzocht. Alles wat nodig was konden wij nu uitvoeren. Hij was kerngezond. Dat viel ons eigenlijk mee. Normaal zou je een SOA, hepatitis, hiv verwachten. Hij was nog niet zolang actief dus. Andere jongens verdwenen als ze ziek werden als sneeuw voor de zon. Werden ergens gedumpt. Alsof hij zijn gang kon gaan gingen nu wij onze gang. Lieten de kluis zien. Schilderijen. Alles wat hem werd opgedragen deden wij terwijl hij in een diepe slaap lag. Wij wachten op het teken dat hij zijn hielen zou moeten lichten. Toen hij langzaam wakker werd zweette hij. Angstig dat hij zijn werk niet goed had gedaan. Bang voor de mensen achter hem. Voor geweld. Lekker geslapen vroeg ik hem. Spelend met hem vrijend net als er niks aan de hand was. Nu had Paulo moeite. Zweette. Trachtte zo snel mogelijk mij te bevredigen. Hij was nerveus gespannen. Miste zijn oude kleding. No viagra lachte ik terwijl ik hem tot het uiterste pakte. Nog nerveuzer werd hij toen zijn mobiel niet onder handbereik was. Toen hij die had kalmeerde hij enigszins. Ik bleef in mijn rol. In de middag haalde ik mijn auto weer op. Een zucht van verlichting voor hem. Gelijk moest hij naar het toilet. In de koortjes van zijn armen zaten drugs. Pillen waar hij niet zonder kon. Hij kickte gelijk af als hij die niet had. Dat was het zelfde gebleven. De ampullen waren vervangen. Wil je mee naar Friesland het weekend. Dat wilde hij wel. Zeilen en in een bungalow. Onderwijl zou het huis worden leeggehaald. dummy's van sleutels gemaakt zijn. Ik sliep uit mezelf als een roosje. Alles werd gevolgd. Toen code groen kwam lachte ik. Alles werd geëlimineerd. Toen Paulo wakker werd zat Rob bij hem. Hij keek vreemd. Rob was nog geraffineerder. De beul noemden wij hem. Meedogenloos. Internationaal werkzaam. Ook binnen militaire opdrachten. Water lachte Rob toen hij de ampullen vernietigde. Zijn trainingsjack in de ton gooide waar het vuur brandde. Methadon aan hem gaf. Dit nadat Rob uren de liefde met hem had bedreven. Zo langzaam maar zeker vertelde dat alles over en uit was. Hij belande die dag in een afkickcentrum gesloten in Duitsland. In werkelijkheid was hij negentien. Was inderdaad in Duitsland geboren. Maar zijn ouders kwamen uit Servië of waren dood. Joegoslaaf uitgebuit net als velen met hem. het zal niet zijn afgelopen maar deze cel die is stuk. Zo gaat dat op het internet. Opletten dus.