Het is heet in Den Haag. De warme lucht trilt boven het asfalt. De geur van zomer hangt in de lucht, ook al is het pas half mei. Ik draai mijn Audi A6 soepel van de Koningskade het Korte Voorhout op. Of nou ja, míjn Audi A6, die van de baas bedoel ik natuurlijk. Zelf kan ik nog niet eens een Fiat Panda betalen, ik ben tenslotte maar een arme student en in mijn vrije tijd reis ik alleen met het OV. Maar ik heb het getroffen met mijn bijbaantje, chaufferen voor zakenmensen en politici. Ik vind het heerlijk werk; ik mag rijden in luxe wagens, ik ontmoet interessante mensen en het verdient ook nog eens lekker.

Vandaag heb ik de opdracht om een kamerlid van het Binnenhof op te halen na een fractievergadering. Het raam staat open, ondanks de airco; ik vind het heerlijk om de wind langs mijn blote armen te voelen. Een zomers liedje op de radio, een blikje cola light naast me in de bekerhouder. Ik voel me vrij. Ja, het leven ziet er goed uit vandaag.

Ik ben wel vaker op het Binnenhof geweest, maar toch is het altijd weer vermakelijk hoe de beveiligers op me reageren. Ze zijn kennelijk keurige mannelijke chauffeurs in pak gewend en dan val ik, vrouw en casual gekleed, wel uit de toon. Mijn werkgever eist dat ik me representatief kleed, maar ik voel me helemaal niet prettig in bedrijfskleding of - nog erger - een mantelpakje. Dus houd ik het meestal op een nette broek en een luchtig bloesje. Ik heb nog nooit klachten gehad.

"Voor wie komt u?", vraagt de beveiligingsman aan de poort, terwijl hij zijn ogen goed de kost geeft. "Ik kom de heer Boelhouwer ophalen," antwoord ik. "Prima, rijdt u maar door," zegt hij met een vette knipoog. Dit gebeurt me nou altijd. Ik glimlach flauwtjes naar de beveiligingsmeneer, terwijl hij mijn kenteken noteert en de paaltjes laat zakken. Wanneer hij uit het zicht is, rol ik met mijn ogen. Ik stuur de Audi rustig door de poort.

Ik ben vroeg, de vergadering is op zijn vroegst over een half uur afgelopen en loopt bijna altijd uit. Geen probleem, ik word doorbetaald en hier, in het epicentrum van de binnenlandse politiek, is altijd wat te zien. Komt er geen minister langs, dan is er wel een cameraploeg een journaal-item aan het opnemen of een minderheid aan het protesteren. Maar vandaag is het wat dat betreft rustig. Een groep buitenlandse toeristen staat foto's te maken, in het midden een gids met een vlaggetje aan haar rugzak. Dagjesmensen drommen om een ijskraam, terwijl de ijscoman druk bolletjes schept.

Ik stap uit de auto en steek een sigaret op. De zon heeft vrij spel op het van de wind afgeschermde Binnenhof en de temperatuur is erg aangenaam. Een paar andere chauffeurs maken een praatje met elkaar en bewonderen elkaars auto. Ik sluit mijn ogen en geniet van de warme zon op mijn gezicht.

Opeens hoor ik het langzaam aanzwellend gegrom van motoren. Vijf Mercedessen met geblindeerde ramen, geëscorteerd door evenveel politiemotoren, komen door de poort aanrijden. De pas gepoetste auto's blinken. Er stappen een stuk of wat belangrijk uitziende mannen uit. Hun donkere schedels glimmen in het zonlicht, terwijl ze naar de ingang lopen. Ze worden door twee van de vijf motoragenten naar binnen begeleid. "Een delegatie uit Kenia," legt een van de andere wachtende chauffeurs uit.

Het is toch wel erg warm. Als ik mijn sigaret heb opgerookt, ga ik weer in de koele auto zitten. Vanuit de auto zie ik hoe twee van de overgebleven agenten weer op hun motor stappen en wegrijden. De laatste agent zet zijn motor neer en loopt naar de ijskraam. Hij zet zijn helm af en schuldt zijn lange blonde ha... shit! Het is helemaal geen man! Ik had het ook kunnen zien aan de soepele tred en aan de mooie benen in die strakke leren broek. Van achter mijn geblindeerde ramen kijk ik toe hoe ze achteraan sluit in de rij voor de ijskraam. Ik ben niet de enige; de mooie agente trekt ook veel bekijks van de andere chauffeurs. Als één man draaien ze hun hoofden en kijken naar haar, terwijl ze haar witte motorjack openritst en het nonchalant over haar schouder gooit. Eronder draagt ze een zwart shirt met een kleine applicatie van het politielogo. Het spant strak om haar welgevormde bovenlichaam. Ze rekent haar ijsje af en loopt terug naar haar motor.

Zodra ik haar aan het ijsje zie likken, ben ik verkocht. Wat een vrouw! Hoe ze daar schijnbaar achteloos een ijsje staat te eten, de aandacht op zich gevestigd weet, maar toch met half gesloten ogen geniet van het moment, ontspannen tegen haar motor geleund. Ik stap uit de auto, sluit hem af en ga bij de ijskraam in de rij staan om ook een ijsje te bestellen.

Nu ik dichterbij sta, kan ik haar goed bekijken. Ze heeft golvend donkerblond haar met lichtere highlights. Niet onschuldig blond, maar schuldig blond, als zoiets bestaat. Het valt in warrige lokken rond haar gezicht, door de helm waarschijnlijk, maar dat geeft haar iets onzettend aantrekkelijks. Misschien doordat het lijkt alsof ze aan het bijkomen is van een heftige vrijpartij. Haar ogen zijn zwartomrand, haar lippen vol en glanzend. Ze straalt iets gevaarlijks uit, en iets verleidelijks. Ze had bij wijze van spreken net zo goed een stripteasedanseres in een politiepakje kunnen zijn als een echte politieagente. Wat zou ze onder haar uniform dragen? Een zwart setje van Marlies Dekkers, gok ik. Zo'n beha met voorsluiting en veel ingewikkelde gekruiste bandjes, en een slipje of string uit dezelfde serie.

Ze is inmiddels halverwege haar ijsje. Ik moet gaan opschieten, anders is ze straks weg. Gelukkig ben ik aan de beurt. "Een bolletje chocolade en een bolletje banaan", zeg ik tegen de ijscoman. Ik voel haar ogen in mijn rug prikken. Als ik me omdraai, blijkt dat ik het bij het rechte eind had; haar blik kruist heel even de mijne. Met mijn ijsje ga ik naast haar haar staan. Ik heb een excuus, want het is een van de weinige plekken waar schaduw is. Een moment lang denk ik na over een openingszin. Ik heb zo het idee, als ik maar de juiste dingen tegen haar zeg, haar een beetje uitdaag, dat ze dan wel achter mij aan zal gaan in plaats van ik achter haar.



"Lukt het een beetje vandaag, met het handhaven van de orde?", vraag ik tenslotte. Normaal ben ik nooit zo brutaal, maar het mooie weer en mijn zomerse stemming hebben me een beetje overmoedig gemaakt. Ze kijkt opzij, kijkt me even aan en glimlacht dan voorzichtig. "Mijn dienst zit erop. Ik heb vandaag niet veel orde hoeven handhaven," zegt ze, "Maar misschien komt dat nog." Ze kijkt me nét iets te lang aan, haar ogen zijn donker en gevaarlijk. Met haar blik nog steeds op mij gericht rekt ze zich langzaam en loom uit. Een klein randje van haar gespierde buik komt bloot, ik slik.

"Je lijkt me niet echt het standaard type ordehandhaver. Meer het type ordeverstoorder," zeg ik terwijl ik het laatste stukje van het ijsje naar binnen werk. "Pas maar op," antwoordt ze, "Of ik slinger je op de bon voor belediging van een ambtenaar in functie." "Maar je zei net dat je dienst erop zat?", zeg ik. "Officieel moet ik nog tot vier uur." Er klinkt geen spoortje ironie door in haar stem. "En het is nu.." ze kijkt op haar horloge "...tien voor vier." Natuurlijk bluft ze; voor belediging van een ambtenaar in functie moet je wel ergere dingen zeggen. Maar als zij een spelletje wil spelen, doe ik gewoon mee. "Tsja, dan zit er niets anders op," zeg ik, "Dan zal je me moeten beboeten." Ik ben benieuwd hoe ver ze het laat gaan. "Heb je een legitimatiebewijs bij je?", vraagt ze. Ze kijkt én klinkt bloedserieus. Het wás toch een grapje? "Mijn rijbewijs ligt in de auto," zeg ik. "Loop maar mee, kun je de bekeuring in de auto uitschrijven. Daar is het lekker koel."

Met veel belangstelling kijken de andere chauffeurs hoe we in de auto stappen; zij aan de passagierskant, ik aan de bestuurderskant. Nu zijn we van de buitenwereld afgesloten, de ramen zijn tenslotte geblindeerd. Ze nestelt zich in de koele bekleding. Gekraak van leer op leer. Ze kijkt rond. "Mooie wagen hoor. Ik hou wel van snelheid. En klasse." Ze laat de rug van haar hand langs het dashboard glijden. "Is vast een genot om in te mogen rijden." "Dat is het zeker," zeg ik, "Maar zo'n politiemotor lijkt me ook erg lekker rijden." "Hmmhmm," antwoordt ze. "Zoveel power tussen je benen geeft echt een kick." Ze zegt het weer met een stalen gezicht maar de dubbelzinnigheid ligt er duimendik bovenop. Er hangt ineens een soort statische geladenheid. De seks die ze uitstraalt, vult langzaam de auto en duwt me in een hoekje. Ondanks het feit dat de airco op volle sterkte staat te blazen, heb ik het bloedheet.

"Moet je je legitimatie niet even pakken?", vraagt ze. Oh ja, mijn rijbewijs. Het zit in mijn tas en mijn tas ligt tussen haar voeten, aan de passagierskant. Dat moet ze toch gezien hebben bij het instappen. "Zou je mijn tas even willen aangeven?" vraag ik. "Daar, bij je voeten." Ze kijkt me aan met een koele, dodelijke blik. "Pak hem zelf maar," zegt ze. Wat? Ik moet mijn tas pakken van tussen haar benen? Daarvoor moet ik bijna over haar heen klimmen. Dit slaat nergens op. Waarom geeft ze hem niet gewoon even aan? Ik haal adem om te protesteren, maar ze onderbreekt me. "Doe het," zegt ze streng.

De dominantie die ze uitstraalt grijpt me naar de keel. Normaal gesproken ben ik niet gevoelig voor autoriteit, maar toch haal ik het niet in mijn hoofd om haar tegen te spreken. Ik reik over haar heen en kom zo dichtbij dat ik het leer van haar broek kan ruiken. Ik strek mijn hand uit naar mijn tas, maar ze duwt hem met haar voeten verder weg. Nu moet ik bijna over haar heen kruipen om hem te kunnen pakken. Ik ben gedwongen in een uiterst kwetsbare en onderdanige positie. Over haar knieën, tussen haar benen. Dit is best wel vernederend, maar tegelijkertijd ook opwindend. Terwijl ik mijn tas pak, voel ik haar handen op mijn billen. Ik besterf het bijna, maar durf niet te bewegen. Dan opeens heft ze haar hand, een moment later voel ik een koele luchtstroom gevolgd door een klap op mijn kont. Ik vloek. Het bloed stijgt me naar het hoofd, mijn wangen worden vuurrood en ik voel een vlaag van blinde woede vermengd met lust. Hoe durft ze!

Wat volgt heeft meer weg van een vechtpartij dan van seks. Er raast zoveel vuur door me heen dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik draai me om en grijp haar pols. Wild worstelend tast ik naast de passagiersstoel. Ik vind blindelings de knop om de rugleuning naar achteren te doen. Terwijl we langzaam achterover zakken, heb ik me al bovenop haar getrokken. Verrast laat ze zich door mij betasten en zoenen. Haar dienstpistool priemt tegen mijn heup. Zou dat niet gevaarlijk zijn, vraag ik me nog af, maar ik bedenk me meteen dat het wel berekend moet zijn op een flinke worsteling. Ik trek haar shirt omhoog en streel haar buik. Ze wordt slap en laat zich achterover zakken in het zachte leer. Haar handen liggen op mijn kont, met haar nagels klauwt ze door de stof heen in mijn huid.

Ik grijp alle lichaamsdelen die ik pakken kan, nog steeds weggeblazen door een ongekende storm van sensaties. Het lijkt alsof ze iets bij me heeft aangeboord waarvan ik het bestaan niet eens kon vermoeden. Ik hap naar adem en zoen haar nog eens. Nee, zoenen is niet het juiste woord. Ik penetreer haar mond met mijn tong. Niet zacht of teder, maar hard, agressief bijna. Ze laat me toe en zuigt me naar binnen. Ik duw mijn tong diep in haar mond en ga een gevecht aan met die van haar. Heel even geef ik haar de gelegenheid om even naar adem te happen en trek met zoveel kracht haar shirt over haar hoofd dat ik het bijna kapot maak. Ik had gelijk; Marlies Dekkers, kunstleer. Geen ingewikkelde bandjes, wel een voorsluiting, die ik meteen openmaak zodat haar borsten vrijkomen. Ze zijn strak en stevig. Haar tepels zijn keihard en ik kan het niet laten erin te knijpen. Ik bijt in haar hals, ze kreunt hard. Mijn onderbuik trekt er heftig van samen.

Dit is echt onwerkelijk. Hete seks in een dure auto, midden op het Binnenhof. Elk moment kan mijn klant buiten staan. Als uitkomt dat ik met een geile politieagente lig te seksen, kan ik mijn baantje wel op mijn buik schrijven. Buiten zijn mijn collega-chauffeurs nog steeds aan het roken. Het feit dat we van binnen naar buiten kunnen kijken, wekt de illusie dat we ook van buitenaf zichtbaar zijn. Het is maar goed dat ik weet dat het niet zo is.



Ik open haar leren broek en trek hem naar beneden. Het kruis van haar slipje is doorweekt. Met een ferme ruk trek ik het dure broekje kapot. Sorry, Marlies. Ze kreunt en kronkelt wellustig onder me. Ik haal een vinger door haar natte kutje en duw meteen twee vingers diep naar binnen. Ze kreunt harder en ik ook, ongewild. Ik laat me uit haar glijden en houd in. In haar ogen zie ik gevaar en verlangen, de blik van een roofdier. Eigenlijk wil ik haar laten smeken om meer, maar daar krijg ik de kans niet meer voor. Met een snelle beweging stoot ze mijn arm, waarop ik steun, onder me uit, zodat ik ineens weerloos bovenop haar lig. Ze grijpt me vast met haar sterke arm en draait mijn arm op mijn rug. Ik hoor een klik. Handboeien. "Dus jij dacht dat je me ongestraft mee de auto in kon nemen en neuken," Haar mond is vlakbij mijn oor. "Dat gaat dus mooi niet door." Al mijn haren staan ineens recht overeind. Ik krijg kippenvel en begin te trillen over mijn hele lichaam.

Ze geeft een knik met haar hoofd in de richting van de achterbank. "Daarheen," commandeert ze, "En je broek laat je hier." Het komt niet eens in me op om haar tegen te spreken, ik vraag me alleen maar af hoe ik mijn broek moet uittrekken als ze mijn handen geboeid heeft. Maar voor ik het weet, heeft ze de sluiting van mijn broek los. Ze stroopt hem af en neemt in dezelfde beweging mijn slipje mee. Ik ril. Dan duwt ze me ruw achteruit. Zo goed en zo kwaad als het kan kruip ik naar de achterbank. Mijn billen steken naar achteren, ze geeft er een harde klap op. "Dit is omdat je mijn slipje kapot hebt getrokken," zegt ze.

Liggend op mijn buik op de achterbank wacht ik op wat komen gaat. Ik had nooit vermoed dat ik het me zo zou opwinden om gedomineerd te worden. Ik ben juist onafhankelijk en laat me de wet niet voorschrijven. Maar nu bonst mijn hart als een idioot en wil ik niets liever dan doen wat ze zegt.

Het duurt niet lang voordat ze bovenop me komt zitten, naakt. Ze legt haar hand in mijn nek en forceert mijn hoofd naar beneden. Met haar andere hand streelt ze tergend langzaam langs mijn ruggengraat omlaag. Damn, dit is lekker, ik huiver en voel het tussen mijn benen snel natter worden. Ik duw mijn kont omhoog. Ik wil haar in me en wel nu. Alsof ze mijn gedachten kan lezen schuift ze tussen mijn billen en glijdt soepel met één, twee, ik weet niet hoeveel vingers naar binnen. Ze neukt me zo diep dat ik sterretjes zie. Ik hijg, mijn wang plakt aan de leren bekleding. Ik voel hoe ze mijn g-spot raakt en hoe ik opzwel van binnen. Nog even en ik ga komen als een raket. Dan trekt ze terug. Net als ik wil protesteren, voel ik haar vinger, die nat is van mijn geil, tegen mijn sterretje. Nee, wil ik roepen. Nee, dat wil ik niet! Maar dan verandert mijn nee langzaam maar erg overtuigend in een ja. Het mag niet, maar waarom maakt het me dan zo geil? Ze duwt steeds iets harder tot ze een stukje naar binnen glijdt. Ik hap naar adem. Ze duwt ook een vinger in mijn kutje en begint in en uit me te schuiven, eerst langzaam en dan steeds sneller. Het gaat zo ruw dat het pijn doet, maar ik bijt er doorheen, want het is tegelijkertijd ook hemels, als ik haar maar haar gang laat gaan, als ik me maar overgeef.

"Ik wil je," kreun ik in extase, me niet eens bewust van wat ik zeg. "Ik wil je? Jij hebt helemaal niets te willen!", zegt ze grimmig en slaat met haar vrije hand nog eens op mijn kont. Mijn huid gloeit waar haar hand is geland en mijn wangen gloeien mee. Het is de opmaat naar mijn orgasme, dat al beukt tegen de binnenkant van mijn onderbuik, naar buiten wil, naar boven, naar beneden, het maakt niet uit hoe maar eruit moet het. En eruit komt het, met hete golven, zo heftig dat de tranen me in de ogen springen en dat ik in haar hand bijt, die ze op mijn mond heeft gelegd om mijn kreten te smoren.

"Omdraaien," beveelt ze. Ik doe wat ze zegt, mijn hart klopt in mijn keel en mijn kut trekt nog samen. Ik lig nu op mijn rug, bovenop mijn geboeide handen. Een beetje pijnlijk, maar een grotere zorg is dat ik het leer van de auto niet beschadig. Ze trekt haar broek helemaal uit, schuift naar voren en duwt haar kruis tegen mijn mond. "En nu lik je me net zo lang tot ik over je heen klaarkom." Ik zou niets liever willen! Ik begin geestdriftig te likken. Ze stoot haar heupen tegen mijn mond in een ritmische beweging. Ik kijk omhoog langs haar buik en zie haar tieten meedeinen. Mijn handen willen los, willen haar billen pakken en haar dichter tegen me aanduwen, maar dat gaat niet. Maar ze vindt het evengoed lekker, ze hijgt en kreunt. Haar schaamlippen wijken steeds verder uiteen en ze laat me steeds dieper naar binnen. Ik hap naar adem, verhoog dan het tempo. Ze schuurt over me heen en maakt dierlijke geluiden En dan komt ze klaar, hard en nat, in mijn mond. haar buik golvend en haar rug gekromd naar achteren.

Ze maakt mijn polsen los, ik pak mijn broek van de voorstoel en trek hem haastig aan. Ik voel me duizelig. Hoe lang heeft het geduurd? Tien, twintig minuten? Langer? Ik ben alle besef van tijd kwijtgeraakt.

Zij heeft zich ondertussen ook alweer aangekleed. Met haar handen strijkt ze de kreukels uit haar shirt. De make up rond haar ogen is een beetje uitgelopen. Haar haren zitten nog warriger dan eerst. Maar eigenlijk ziet ze er naar omstandigheden nog best kalm en presentabel uit. Een blik in het make up spiegeltje leert me dat ik er heel wat erger aan toe ben. Ik zie eruit alsof ik... ja, alsof ik net seks heb gehad, anders valt het niet te omschrijven.

Dan een klop op het raam. Verdomme, het is Boelhouwer. Ik laat het raampje zakken en groet hem. De agente - het schiet me te binnen dat ik niet eens haar naam weet - opent het portier en stapt uit. "Sorry meneer, ik heb mevrouw helaas moeten bekeuren voor een verkeersovertreding." Ze overhandigt me een briefje, ik kijk vluchtig en zie dat er alleen een telefoonnummer op staat. Ze loopt weg zonder om te kijken.

Boelhouwer stapt achterin. Het kan onmogelijk zijn dat hij niets door heeft. De hele auto ruikt naar seks, en dan mijn warrige uiterlijk. In mijn mond proef ik haar nog en mijn hartslag is nog niet helemaal normaal. Boelhouwer klapt zijn laptop open, blijkbaar is hij niet in de stemming voor een praatje. Mooi, ik ook niet. Ik moet eerst nog even verwerken wat er net is gebeurd. Als we weer de Koningskade op draaien, worden we met hoge snelheid gepasseerd door een motor. Het is mijn agente. Haar haren wapperen in de wind. En alleen ik weet dat ze geen slipje draagt...