Ook ik was erin getrapt: enthousiast en leergierig als ik zelf was op de middelbare school, dacht ik dat het ook wel leuk zou zijn om later zelf voor de klas te staan. Ik meldde me na het behalen van mijn VWO-diploma in 1995 dus aan op de lerarenopleiding. Ik koos het vak waar ik zelf het beste in was en waar “later” het meeste werk in te vinden zou zijn: wiskunde. Inderdaad: één van de minst populaire vakken, maar ik vond het nu eenmaal wel leuk en het was in ieder geval een vak waar veel vraag naar was. De opleiding zelf stelde inhoudelijk weinig voor, maar het was gezellig op de opleiding, ik heb er heel wat afgelachen en ging er steeds met plezier naar toe. Ik vond het zelfs wel jammer dat ik na vier jaar afgestudeerd was en moest vertrekken, maar aan de andere kant: nu kon ik eindelijk fulltime gaan werken en in mijn eigen onderhoud voorzien. Tot ziens pa en ma, welkom vrijheid! In de zomer van 1999 verhuisde ik naar een kleine, maar leuke flat in het zuiden van de stad, waar ik kon doen en laten wat ik wilde. Had ik eindelijk de gelegenheid om afspraakjes te maken, zonder dat ik tegenover mijn ouders smoezen hoefde te verzinnen over “vrienden” bij wie ik ging slapen. Niet dat ik zo’n spetterend liefdesleven had gehad tot dan toe, maar nu zou ik tenminste alle remmen kunnen losgooien. Wie weet zou ik wel een leuke jonge gymleraar aan de haak kunnen slaan op mijn nieuwe school! Ik zag het al helemaal voor me: zo’n stoere, gespierde sportman met een uitstraling waar alle tienermeisjes voor vielen, maar die ‘s avonds wel met míj naar huis ging! Als dat zou kunnen…… Nou, dat kon niet, want ik bleek de jongste leraar te zijn op de voormalige LTS waar ik vanaf september zou werken. Nu was dat op zich niet zo verwonderlijk, want ik moest in die tijd nog 22 worden. Dat de collega die in leeftijd ná mij kwam, meteen twaalf jaar ouder was dan ik, was echter wel weer het andere uiterste. Mijn romantische momenten hoefde ik dus met mijn collega’s te verwachten en dat was misschien maar goed ook. Het geeft immers alleen maar “gedoe”, relaties op het werk. En ach: zelfs al had er wel een leuke jonge vent rondgelopen op mijn school, dan nog had ik het veel te druk gehad met mijn hoofd boven water te houden. Want dat viel toch niet echt mee, vijf dagen per week voor de klas staan. Nu had ik het mezelf ook niet gemakkelijk gemaakt door op een technische school les te gaan geven. Een lager niveau dan dat van mijn leerlingen was nauwelijks mogelijk en de motivatie bij deze automonteurs, lassers en timmermannen in spé ontbrak geheel. Waarom ik dan uitgerekend daar was gaan werken? Tja, het was een kleine school in een dorp net buiten de stad, dus dat leek mij een prettiger klimaat om in te beginnen dan op zo’n scholengemeenschap in het centrum van de stad met 1200 leerlingen en half zoveel verschillende nationaliteiten. Een voordeel aan een technische school is ook dat je er weinig tot geen meisjes aantreft. Met vrouwen kan ik prima overweg, maar met pubermeisjes totaal niet. Jongens van die leeftijd liggen me gewoon beter; die zijn directer en minder achterbaks en gemeen dan meisjes. Wat dat betreft, werd ik op mijn wenken bediend, want van mijn in totaal 125 leerlingen waren er maar twaalf van het vrouwelijk geslacht. En zoals verwacht, botste het vanaf de eerste dag met het dozijn krengetjes….. Niet dat de jongens lieverdjes waren, integendeel: ook het gros van “de mannen” dreef me relegmatig tot wanhoop. Ze treiterden me niet echt en zelfs nu ik er op terugkijk, ben ik er zeker van dat ze me eigenlijk “best tof” vonden, maar ze wilden gewoon absoluut niet meewerken. Huiswerk werd zelden gemaakt, als er wel wat in de schriften stond, was het fout of onvolledig, ze luisterden slecht in de les, vonden mijn eisen (zoals: je wat wilt zeggen, steek je je vinger op) onredelijk, wiskunde was een stom vak “waar je later toch niks aan had”, ze deden niet mee en ze kakelden onophoudelijk door mijn uitleg heen. Natuurlijk waren er ook leuke leerlingen bij: gemiddeld slechts één per klas, maar beter dan niets. Met die zeven “schatjes”, zoals ik ze voor mezelf noemde, kon ik lezen en schrijven. Een verademing was het om te ontdekken dat er toch nog uitzonderingen waren die wél in één keer en zonder mopperen deden wat ik vroeg. Zij maakten het huiswerk gewoon, kwamen het direct melden als ze iets niet begrepen, werkten vooruit waar mogelijk, als zij al wel eens iets deden wat niet de bedoeling was, herstelden ze zichzelf meteen en ze waren altijd aardig en beleefd tegen mij. Hoewel ik niet de naam wilde krijgen van een leraar die bepaalde leerlingen voortrekt, kon het zevental favorieten toch op een subtiele voorkeursbehandeling rekenen. Ik rekende bij hen bijvoorbeeld veel eerder een onvolledig gemaakte som volledig goed, dan bij de branieschoppers. Had één van “de zeven” het huiswerk een keer niet in orde of kwam hij te laat in de les? Ik draaide het altijd wel weer zo dat hij er zonder straf vanaf kwam. Moet kunnen toch? Zij maakten met hun gedrag het mij ook wat aangenamer, dus waarom zou ik dat niet terugdoen? Ik ben ervan overtuigd dat ze hun best in de klas deden en aardig tegen mij waren, omdat dat in hun aard lag en ze het ook echt goed bedoelden. Toch was er één leerling, Simon een toekomstig metaalbewerker uit de derde klas, die ik er zo nu en dan van verdacht het niet zo nauw te nemen met de regels, omdat hij dondersgoed wist dat hij van mij toch niet op zijn kop zou krijgen. Hoe is het anders te verklaren dat de intelligentste (voor VBO-begrippen dan) jongen uit de klas zo vaak zijn geodriehoek of zakrekenmachine vergeet tijdens een proefwerk? Hij wist gewoon dat hij zoveel krediet opgebouwd had dat hij, ondanks mijn doorgaans onverbiddellijke “geen spullen bij je, dan doe je het maar zonder: je leent niets van een ander”, mijn materiaal toch mocht lenen in zo’n geval. En inderdaad, voor Simon zwichtte ik altijd en als ik me al eens voornam ook tegen hem streng te zijn, dan zorgde hij er met één blik of een enkele opmerking voor dat mijn strengheid smolt als sneeuw voor de zon. Tja, Simon was dan ook mijn ultieme favoriet. Een buitenbeentje dat zich van niets of niemand iets aantrok, gewoon zijn best deed en aardig was tegen personen die dat in zijn ogen verdienden. Vanaf de eerste week was al duidelijk dat ik tot die categorie personen behoorde en de sympathie was direct wederzijds. Ik vond Simon aandoenlijk met zijn merkwaardige gedrag en zijn grappige manier van praten. Bijkomend voordeel was dat hij zijn schoolwerk precies zo deed als ik het wilde. Kortom: de ideale leerling, want hij was ook nog eens gezegend met een leuk koppie. Ik weet het, ik weet het: je mag leerlingen niet beoordelen op hun uiterlijk, maar een het is nu eenmaal veel gemakkelijker om aardig te doen tegen iemand die er leuk uitziet. Simon was net 16 jaar en al hard op weg uit te groeien tot een “snoepie”: warrig donkerblond stekelhaar, een leuk gezicht, schitterende lichtblauwe ogen waarmee hij mij (soms tot mijn grote irritatie) telkens weer wist te ontdooien en een charmante glimlach. Op het moment zelf in de klas was ik me er niet eens zo van bewust hoe leuk hij eigenlijk was. Hij charmeerde mij net zoals sommige vrouwen dat kunnen en daarom zocht ik er ook niets achter. Thuis doemde Simon wel eens op in mijn gedachten, maar het kwam niet eens in me op om erotische fantasieën over hem te ontwikkelen. Het was een leerling, dus het kon niet: punt! Bovendien: volgens mij was hij echt geen homo, dus ook wat dat aangaat, was ik snel uitgepraat. Tenminste, dat dacht ik tot 25 november 1999. Ik had die donderdag enorme problemen gehad met een andere derde klas, V3B. Twee dagen eerder had ik de leerlingen een proefwerk gegeven dat zij naar eigen zeggen niet goed hadden kunnen bestuderen, omdat ik het te laat opgegeven zou hebben. Dat was complete onzin: ze waren gewoon te lamlendig geweest om er iets aan te doen, maar comme toujours probeerden ze er over mijn rug weer onderuit te komen. Ik zwichtte niet, nam het proefwerk toch af en een gemiddeld cijfer van 4,3 was het gevolg. De toch al slechte verstandhouding tussen mij en V3B werd op slag nóg beroerder. Nadat ze hun cijfers teruggekregen hadden, schreeuwden ze vrijwel constant door de klas en het vriendelijkste wat ze zeiden was dat ik “maar op moest donderen”. Ik pikte het niet en stuurde de grootste raddraaiers naar hun mentor, waarna de rust weliswaar niet weer keerde, maar ik wel op een redelijke manier kon werken. Het nadeel van leerlingen de klas uit sturen, is dat je er zelf na schooltijd weer achteraan moet om na te gaan of de leerlingen zich wel gemeld hebben bij de mentor en dat je dan ook weer een gesprek met zo’n man aan moet gaan over hoe het nu verder moet. Zo ben je nóg meer tijd en energie kwijt aan leerlingen die dat helemaal niet verdienen. Maar goed: ik hoefde die dag nog maar één collega aan te spreken: de gymleraar van de automonteurs uit V3B. Ik zag hem niet in de docentenkamer, dus toog ik naar de gymzaal. Met tegenzin, want ik kom niet graag in sportzalen. Alle ellende van vroeger (ik was bar slecht in gymnastiek) kwam meteen boven zodra ik die kleedkamer- en sporthalgeur weer rook. Henk, de gymleraar, was er inderdaad nog, maar hij had duidelijk andere dingen aan zijn hoofd. Ik draaide mijn klaagverhaal over zijn monsterlijke leerlingen af, maar hij reageerde nauwelijks. Toen vervolgens ook zijn mobieltje nog eens ging en hij een uitgebreid ging voeren, vroeg ik me al helemaal af wat ik daar in vredesnaam kwam doen. Ik gebaarde tegen Henk dat ik weg zou gaan, maar tot mijn stomme verbazing drukte hij mij de sleutels van de gymzaal in de hand, mompelde iets over twee leerlingen die nog aan het opruimen waren, dat ik even af moest sluiten en weg was hij. “Bedankt hè!” riep hij nog toen hij wegliep. Daar stond ik dan. In België zouden ze zeggen dat ik me weer had “laten doen” en ik voelde me dan ook enorm in de maling genomen. Even dacht ik eraan om gewoon weg te lopen en de zaal niet af te sluiten, maar mijn plichtsgevoel won het van mijn boosheid, dus ik bleef. Via de kleedkamer liep ik naar de gymzaal om te zien welke twee leerlingen aan het opruimen waren. Bij het binnenstappen van de zaal werd ik bijna omver gelopen door een mij onbekende derdeklasser en ik was nog zo verbouwereerd door het feit dat ik nu de boel af moest sluiten terwijl Henk gewoon naar huis gegaan was, dat het niet eens in me op kwam de leerling te vragen wie hij was en waar hij heen rende. In de zaal zelf zag ik dat de andere leerling Simon was, die met een bok aan het sjouwen was. Zoals altijd begroette hij me met een vriendelijk “Hallo meneer” toen hij me zag. “Hey Simon, ben je bijna klaar?” riep ik terug. Hij stak zijn duim op, waarop ik terugging naar het docentenkantoortje bij de kleedkamers. De andere jongen was inmiddels al verdwenen. Even later verscheen Simon in de deuropening. Gekleed in sportshirt en korte broek zag je pas goed hoe slank hij eigenlijk was en ik moest even slikken. “Wat doet u hier nou, meneer?”. “Dat weet ik eigenlijk ook niet. Ik wilde met meneer Verbeek praten, maar die ging ineens weg en liet mij achter de sleutel en de vraag om af te sluiten. Stom hè?”. “Wat gek van Verbeek, meneer. Het is toch zíjn gymzaal?!”. “Ik snap het ook niet Simon, maar het is al laat, dus als jij je nu gauw omkleedt, kunnen we allebei lekker naar huis”. “Okay meneer, maar doet u dan alvast wel de deur op slot, anders zien anderen m’n pik als ik ga douchen”. “Maar er is nu toch helemaal niemand meer? Niemand die je ziet en bovendien, als ik wegga en de deur op slot doe, kan jij er ook niet meer uit”. “Ja, maar u blijft toch ook nog hier tot ik klaar ben, meneer? Ik wil gewoon niet dat iemand anders binnen kan komen. Straks staat die vieze ouwe conciërge ineens hier en die is zo lelijk, die kan geen vrouw krijgen, dus dan wil hij mij misschien wel, hahahahahahaha”. “Als jij je d’r prettiger bij voelt, dan doe ik de deur wel even op slot, maar schiet dan wel een beetje op hè?”. “Okay meneer”, zei Simon, waarna hij vertrok richting kleedkamer en ik richting de deur om deze af te sluiten. Eenmaal teruggekomen zag ik Simon in de kleedkamer staan. Hij had alleen zijn short nog aan en grijnsde naar me toen hij zag hoe ik onbewust mijn ogen over zijn bovenlijf liet glijden. Net toen ik weer naar het kantoortje wilde gaan, trok hij in één beweging zijn short en onderbroek uit. Hij voelde met zijn hand even aan zijn penis. “Kijk net een slang, meneer”, grapte Simon terwijl hij een sissend geluid maakte. “Ga nou maar douchen”, zei ik lachend en liep naar het kantoor. Had ik Simon toch mooi even piemelnaakt gezien! “Man, wat is hij lekker”, dacht ik toen ik ging zitten, tevreden maar ook verward, want ik wilde zulke gevoelens helemaal niet hebben voor een leerling. “Klop, klop”, hoorde ik vrijwel direct. Daar stond Simon weer, nog steeds naakt en grijnzend, maar nu met een enorme erectie bovendien. “Net doen alsof er niets aan de hand is”, schoot het door me heen, “geen initiatief nemen”. Mijn lichaam reageerde anders, want ik kreeg meteen een stijve, maar dat kon Simon niet zien. “Wat kan ik voor je doen?”, zei ik zo neutraal mogelijk. “Kunt u een geheim bewaren, meneer?”. Voor ik kon antwoorden, vervolgde hij: “Ik ben flikker, net als u, en ik vind u best wel leuk”. Hij kneep even in zijn eikel en ik was met stomheid geslagen. “Ja, maar, maar…… ik ben je leraar en…..”. “U keek net anders wel naar mijn pik en als u mijn leraar niet was, had u mij toch ook wel leuk gevonden?”. Ik kon niet anders doen dan toegeven dat dat inderdaad zo was. “Nou, dan geeft het toch niets? Er is nu niemand bij en als u uw mond houdt dat ik flikker ben, komt niemand erachter als ik met u zou seksen”. Zijn rechterhand heeft Simon intussen onder zijn ballen geplaatst en hij begint zachtjes te kneden. “De deur is dicht en niemand kan ons zien”, vervolgt Simon zijn verhaal. Hij doet een stap in mijn richting en steekt zijn linkerhand uitnodigend naar mij uit. “Dit kan écht niet, dit kost je je baan als er iemand achter komt”, denk ik, maar toch leg ik mijn hand in de zijne. Simon trekt me zachtjes uit mijn stoel en slaat zijn armen om mijn nek heen. Ik weet dat het ontzettend fout is wat ik doe, maar als ik in Simons ogen kijk, kan ik hem niet weerstaan en leg mijn handen op zijn slanke rug. Hij glimlacht en beweegt zijn hoofd dichterbij om me te kunnen kussen. Als zijn lippen de mijne raken, open ik mijn mond om vrijwel meteen zijn tong te voelen. We beginnen te tongzoenen, heel rustig, teder en zacht. Ik ben niet gelovig, maar voel me alsof ik in de hemel ben beland. Ik voel zijn handen door mijn haar en streel zijn blote rug. Simon drukt zijn onderlijf tegen me aan en het lijkt een eeuwigheid te duren voor hij de kus afbreekt, om te zeggen: “Het is niet prettig voor mijn pik om tegen uw spijkerbroek aan te duwen, meneer. Het is lekkerder als u ook bloot bent”. Ik lach naar deze heerlijke jongen en trek mijn trui en T-shirt uit. Simon begint aan mijn broekriem te prutsen en knijpt zachtjes in mijn kruis. “U bent best wel hard, meneer”, merkt hij op. “Dat is allemaal jouw schuld”, zeg ik quasi streng. “Sorry meneer, maar ik zal ervoor zorgen dat u straks weer slap bent! Lastig trouwens, zo’n knoopjesgulp. Maar het lukt me wel hoor!” babbelt Simon vrolijk verder. Met een trotse blik in de ogen opent hij mijn broek en trek hij die met slip en al naar beneden. Hij bekijkt me keurend terwijl ik mijn schoenen en sokken uittrek en uit mijn broek stap. “Mijn pik is groter als die van u”, constateert hij en hij heeft gelijk. Mijn 18 cm steken schril af tegen zijn (zo zou ik later opmeten) 20,5. “Maar die van u ziet er wel heel lekker uit hoor”, steekt het snoepje mij een hart onder de riem. Ik trek hem weer tegen me aan en de sensatie die ik voel als zijn zachte lichaam mij raakt, is ongelofelijk. Zijn natte eikel drukt stevig tegen mijn buik aan. We beginnen weer te zoenen en met onze handen verkennen we elkaars rug en billen. Terwijl hij met zijn voet over de mijne streelt, begint Simon zachtjes tegen me aan te rijden. We beginnen steeds heviger te zoenen en als ik Simon kreunende geluidjes hoor maken, denk ik dat hij al klaarkomt. Dat denkt hij zelf ook en daarom stopt hij met de kronkelende bewegingen en komt hij iets losser van mij. Als hij de kus even breekt en ik hem vragend aankijk, zegt hij dat hij nog niet wil spuiten, “want het is nog veel te lekker”. Alhoewel Simons lichaam lekker warm aanvoelt, blijft het wel wat fris daar in het kantoortje. Ik stel voor om de douche op te gaan zoeken. Simon knikt en pakt mijn hand om me mee te voeren naar de douches. Midden in de kleedkamer kan hij zich echter niet meer beheersen en begint me weer te zoenen. Ik doe dapper mee, tot hij me ineens met verlangende ogen aankijkt en vraagt: “Wilt u mijn pik zometeen zuigen, meneer? Dat lijkt me zo geil en u kan dat vast goed”. Ik zeg dat ik niets liever wil en dat ik hoop dat ik dat inderdaad goed kan. Ik kus hem op zijn mond en ga rustig met mijn tong over zijn lichaam naar beneden. Zijn duidelijk zichtbare sleutelbeenderen krijgen speciale aandacht, net als zijn kleine tepels en zijn licht uitpuilende navel. Ik slik even als ik zijn grote apparaat voor mijn neus heb. Ik besluit te beginnen bij zijn ballen. In zijn behaarde zak zijn de twee goed waar te nemen en ik bewerk ze één voor één met mijn mond. Dan ga ik omhoog en betast met mijn lippen zijn schacht. Als ik bijna bij de eikel ben, ga ik weer terug naar beneden, maar nu gebruik ik mijn tong erbij. Ik kijk even omhoog en zie het lachende gezicht van mijn favoriete leerling. “Het is lekker, meneer”, zegt hij genietend. “Jíj bent lekker”, antwoord ik, om vervolgens het voorvocht van zijn eikel af te likken. Ik neem nu zijn eikel in mijn mond en begin zachtjes te zuigen. Het smaakt ontzettend goed en ik geniet dus net zo goed als hij. Ik hoor Simon steds zwaarder ademen en hij trekt zijn paal plotseling uit mijn mond. “Sorry meneer, maar anders kom ik nu al”. Ik kom weer omhoog en kus hem op zijn mond. Hij pakt mijn hand weer en neemt me mee naar de douches. “Dit is dus de plek waar dagelijks tientallen tienerjongens hun bezwete, naakte lijven schoonspoelen”, denk ik als ik de doucheruimte binnenstap. Simon doet direct een douche aan, terwijl hij mij met zijn andere hand vasthoudt. Terwijl het warme water ons verwarmt, pak ik Simons pik beet en begin hem af te trekken. Hij doet hetzelfde bij mij, terwijl zijn mond de mijne weer vindt en we verwikkeld raken in een vurige tongzoen. Ik laat mijn hand langzaam over zijn lange pik gaan en masseer zijn grote ballen. “Dat zo’n magere jongen zo’n groot apparaat kan hebben”, denk ik bij mezelf en ik ga heel voorzichtig te werk om Simon nog niet te laten spuiten. Zijn subtiele bewegingen doen mij wel al bijna klaarkomen, dus ik rem Simon af en toe even af. Ik trek Simon tegen me aan, zodat hij zijn pik tussen mijn benen kan plaatsen. Hij zakt iets door zijn knieën om zijn eikel tegen mijn kontgaatje aan te laten duwen. “Deze jongen mag mij ter plaatse neuken zonder condoom”, denk ik, betoverd door mijn zes jaar jongere minnaar en dus niet meer helder nadenkend. Maar hij neukt me niet, hij beweegt gewoon ritmisch tegen me aan, ondertussen hevig zoenend. Als hij de douche uitdraait, kijk ik hem vragend aan. “Met al dat water krijg ik geen adem meer als ik u ga pijpen, meneer” verklaart Simon, alvorens door zijn knieën te zakken en mijn keiharde paal in zijn mond te nemen. Even lijkt hij niet te weten wat hij ermee aanmoet en laat hij direct weer los. Onderzoekend bekijkt hij mijn paal, kijkt vervolgens glimlachend omhoog en hapt dan weer toe. Zijn gulzige mond en tong bewerken mijn steeds harder wordende pik en met zijn handen houdt hij me vast bij mijn billen. Hij beweegt zijn hoofd heen en weer, zodat mijn pik dan weer bijna uit zijn mond springt en dan weer diep in zijn keel terecht komt. Uit ervaring weet ik dat dat laatste niet echt lekker aan moet voelen bij hem, dus ik zeg dat hij hem niet helemaal naar binnen hoeft te werken. “Gelukkig maar meneer, anders stik ik straks nog” is zijn opgeluchte antwoord. Iets rustiger, maar niet minder lekker vervolgt hij zijn pijpbeurt. Terwijl hij mijn kontje masseert, krijg ik het te kwaad en voel ik dat ik ga spuiten. Ik haal mijn pik net op tijd uit Simons zuigende mond om kreunend over diens schouder heen te spuiten. Gebiologeerd kijkt hij naar de spermastralen die voor een deel op zijn schouder terechtkomen. “Heftig, meneer” zegt hij en hij voelt even aan zijn schouder om wat druppels op zijn vingertoppen te krijgen. Hij steekt zijn vingers in zijn mond, proeft mijn zaad, laat weten dat het “best lekker” is en laat mij ook proeven door me meteen daarna te zoenen. Na weer een superzoen, vind ik dat het mijn beurt is om te verwennen en ik zak langzaam naar beneden. Ik zoen de binnenkant van zijn bovenbenen, daarna de buitenkant en zo kom ik bij zijn billen uit. Ik zoen zijn ferme kadetten, om ze daarna iets uit elkaar te halen. Met wat speeksel maak ik zijn gaatje eerst nat en daarna begin ik hem te likken. “Dat kietelt meneer”, giechelt Simon, maar ik ga gewoon door. Ondertussen begint Simon zich af te trekken en ik kruip tussen zijn benen door om op mijn rug op de douchevloer te gaan liggen. Het uitzicht van een rukkende zestienjarige is niet te evenaren, kan ik jullie vertellen. Ik streel zijn onderbenen en krijg zelf ook weer een stijve. Het duurt niet al te lang voordat Simon zijn zak leegt op mij. Dikke klodders vallen op mijn borst, gezicht en voorhoofd. Als hij de laatste druppels uit zijn pik gepompt heeft, komt hij op mijn buik zitten en buigt zich naar voren om mijn gezicht schoon te likken. Dat ontaardt natuurlijk weer in een heerlijke zoenpartij, waardoor ik niets voel van de toch wel keiharde ondergrond waarop ik lig. Al zoenend gaan we zitten en daarna staan. We zetten de douche weer aan en spoelen onszelf helemaal schoon. Ik maak van de gelegenheid om Simon in te zepen en hij laat het zich allemaal grijnzend welgevallen. Als hij helemaal onder de zeep zit, zegt hij: “Ik weet een betere manier om u in te zepen dan met mijn handen, meneer”. Nog voor ik kan raden hoe, wrijft hij zich tegen mij aan en zeept met zijn lichaam het mijne in. Het toppunt van erotiek, vind ik op dat moment. Terwijl wel ons afspoelen, speelt Simon wat met mijn weer op en top stijve lul. Ik streel zijn lekkere lichaam en zie hoe ook zijn slang weer uitgroeit tot een staaf. Ondanks dat lekkere beeld, bedenk ik me wel dat we al zeker een uur bezig moeten zijn en de school op een gegeven moment wel gewoon sluit. “We moeten naar huis lekkertje, anders worden we straks op school opgesloten”, fluister ik daarom. “Nou, ik wil best met u opgesloten worden, meneer”, grinnikt Simon terug, maar hij zet wel meteen de douche af. “We gaan nu afdrogen als u belooft dat we nog een keer seks hebben, anders wil ik nu nog een keer komen”, chanteert hij me. “Beloofd”, zeg ik, “maar dan niet meer hier, okay?”. “Deal, bij u in bed dan, als dat okay is”. “Komt voor elkaar” zeg ik met een knipoog. Zwijgend drogen we ons af in de kleedkamer; ik met Simons handdoek en Simon zelf met een handdoek die was blijven liggen in de kleedkamer. We zeggen nog steeds niets als we ons aankleden en onze spullen bij elkaar rapen. Als we bij de deur van de gymzaal staan, slaat Simon zijn armen om me heen, geeft me een knuffel en fluistert in mijn oor dat ik lief ben. Ik ben zo ontroerd door dit schattige gebaar dat ik bijna moet janken, maar ik hou mij in. “Jij bent ook lief, de liefste jongen die ik ken”, antwoord ik en ik meen het nog ook. Ik kus zijn zachte lippen en vraag wat we nu gaan verder gaan doen. “Nu gaan we naar huis, maar morgen in de pauze kom ik wel even naar uw lokaal toe, meneer. Dan kunnen we snel even……”, zegt hij met een brutale blik in zijn ogen. “Als je dat maar laat”, zeg ik geschrokken. “Dan kunnen we snel even afspreken wanneer ik uw bed mag komen bekijken, bedoel ik, meneer”. Ik haal opgelucht adem. “U denkt toch niet dat ik u midden in de klas ga zoenen of zo? Ik vind u hartstikke lekker en u bent heel lief, maar dat hoeft niemand op school te weten, vind ik”. “Vind ik ook. Kom morgen in de pauze maar even iets vragen over het volgende hoofdstuk of zo en dan kunnen we ondertussen kijken wanneer we hier een vervolg aan geven”. “Is goed, meneer. Tot morgen!”. De deur is inmiddels van het slot, Simon geeft me een zoen op mijn wang en weg is hij. Ik sluit af en loop langzaam door de gang. Ik voel me alsof ik verdoofd ben en ik ben blij dat er verder niemand meer op school is. Ik ben nu echt niet meer aanspreekbaar en bovendien heb ik altijd het idee dat mensen het aan me kunnen zien als ik seks gehad heb. Natuurlijk is dat onzin, maar zo voelt het wel. Vlug hang ik de sleutel van de gymzaal op in de docentenkamer. Als ik buiten naar mijn auto loop, ben ik nog zo in de wolken dat ik niet eens merk dat een fietser me met hoge snelheid nadert. Ik heb het pas door als ik een klap op mijn schouder voel. “Tot morgen, meneer!” roept Simon naar me en hij verdwijnt in de schemering.